2. Polonez Ogińskiego „Pożegnanie ojczyzny” (fragmenty) – wykonany przez ucznia na pianinie. 3. Wiersz: „Czy ty słyszysz, jak Szopen w tę noc w listopadzie, Swoje ręce z marmuru na klawiszach kładzie I gra. Jak polonez przez Łazienki płynie.” (recytacja na tle poloneza) 4. Proza: Droga do ojczyzny naznaczona została krwią i cierpieniem wielu pokoleń rodaków. Prześladowani, na tułaczkę skazani nie tracili ducha, wierzyli, że wrócą do wolnej Polski, gnała ich tęsknota. 5. Wiersz: „Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba Podnoszą przez uszanowanie dla darów nieba… Tęskno mi Panie…” 6. Proza: Wiedzieli, że ojczyzna w sercach się zaczyna, wierzyli, że przetrwają i uczyli swoje dzieci jak być Polakami. 7. Wiersz: Wł. Bełza „Katechizm polskiego dziecka” - Kto ty jesteś? - Polak mały. - Jaki znak twój? - Orzeł Biały. - Gdzie ty mieszkasz? - Między swymi. - W jakim kraju? - W polskiej ziemi. - Czym twa ziemia? - Mą ojczyzną. - Czym zdobyta? - Krwią i blizną. - Czy ją kochasz? - Kocham szczerze. - A w co wierzysz? - W Polskę wierzę. - Co ty dla niej? - Wdzięczne dziecię. - Coś jej winien? - Oddać życie.
8. Wiersz: „A Szopen gra… i polonez płynie… Wplatając między strofy pieśń o rozmarynie… W niewoli, prześladowaniu i cierpieniu ‘swój o Polsce śnili sen…’” (recytacja na tle poloneza) 9. Piosenka pt. „O mój rozmarynie” w wykonaniu zespołu muzycznego. 10. Wiersz: Marian Jonkajtys „Gdzie Twe groby, Polsko?!” 11. Piosenka pt. „Ułani ułani” w wykonaniu zespołu muzycznego. 12. Proza: „Jak dobrze, że do historii należą czasy, które wspomina Bohdan Truszkowski, który jako 13-letni chłopiec w 1942 r. przebywał na Syberii. „Chleb ważył 200 gramów. Był czarny, ciężki, niedopieczony, miał rozmiary maleńkiej książeczki na nabożeństwa i musiał wystarczyć na jeden dzień. Pamiętam jego smak tak, jakby to było wczoraj” 13. Proza: I przygarnęła ich ojczyzna. A przecież mówili: „Nieraz oddałbym życie ażeby, choć spojrzeć na las sosnowy i chałupy poszyte słomą. Nieraz jako dziecko wołałem przez sen: ja chcę do kraju!” I wrócili wygnańcy, tułacze do Polski. 14. Wiersz: „Pytasz, co to Polska. Co to Polska? To niebieskie niezapominajki w stawie, To woda stojąca na łąkach. Kiedy nagle las zaszumi, mowę sosny, gdy zrozumiesz, to jest Polska?
Gdy zobaczysz gdzieś topole, królujące ponad polem – to jest Polska.
Co to Polska? Ujrzysz biały krzyż wycięty, hełm a pod nim piasek święty. To jest Polska.”
O którą walczyły pokolenia Polaków. 15. Piosenka: „Legiony” w wykonaniu zespołu muzycznego. 16. Proza: Niech zabrzmi dawna pieśń. Oddajmy hołd tym, którzy nigdy nie wrócili do swoich matek, żon i dzieci… 17. Fragment poloneza Ogińskiego pt. „Pożegnanie ojczyzny”
Literatura: „Wychowawca” – Miesięcznik Nauczycieli i Wychowawców Katolickich, • nr. 7, 8 – 2002 • nr. 4, 7, 8 – 2003
Opracowała: Anna Banaszkiewicz
Maj 2004 |